Η εξέγερση Whiskey, μια σειρά από διαμαρτυρίες, βιαιοπραγίες και εξεγέρσεις που εκδηλώθηκαν εξαιτίας ενός εθνικού φόρου κατανάλωσης που επιβλήθηκε στα αποσταγμένα αλκοολούχα ποτά, έφερε τη νέα ομοσπονδιακή κυβέρνηση αντιμέτωπη με τις βαθιά ριζωμένες αμερικανικές ιδέες για την τοπική κυριαρχία και την προσωπική ελευθερία. Η εξέγερση Whiskey απέδειξε ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση είχε την εξουσία και την ικανότητα να επιβάλλει τους νόμους και να καταστέλλει την αντίσταση. Ως αποτέλεσμα, εμφανίστηκαν πολιτικά κόμματα που υποστήριζαν ή αντιτάσσονταν σε μια ισχυρή κεντρική κυβέρνηση. Σήμερα, εξακολουθούν να υπάρχουν διαφωνίες σχετικά με το ποιες εξουσίες θα πρέπει να ασκεί η ομοσπονδιακή κυβέρνηση και ποιες αποφάσεις θα πρέπει να επαφίενται στις πολιτείες. Διακόσια τριάντα χρόνια μετά την πρώτη μεγάλη αντίσταση στην ομοσπονδιακή εξουσία, ο κόσμος αναρωτιέται ακόμα, τι ήταν η εξέγερση Whiskey; Το κύμα αντίστασης που αντιμετώπισε η κυβέρνηση όταν δημιούργησε έναν νέο φόρο κατανάλωσης βρήκε τους Αμερικανούς της υπαίθρου έτοιμους να συμμετάσχουν σε έναν αγώνα για τα δικαιώματα των πολιτειών.
Πίνακας περιεχομένων:
Τι ήταν η εξέγερση του Whiskey; – Η περίληψη
- Ποιος: Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση εναντίον των Αμερικανών αγροτών
- Τι: Οι Αμερικανοί διαμαρτύρονται για τους άμεσους φόρους στο αλκοόλ
- Πότε: 1794
- Πού: Δυτική Πενσυλβάνια, Απαλάχια και παραμεθόριες πολιτείες
- Γιατί: Για να μειωθεί το εθνικό χρέος και να αντισταθούμε στους άδικους φόρους
Τι ήταν η εξέγερση του Whiskey;
Η Αμερικανική Επανάσταση αποτέλεσε τη μεγαλύτερη έξαρση του ατομικισμού και της εξέγερσης που γνώρισαν ποτέ οι δεκατρείς αποικίες. Οι ρακένδυτες αποικίες ενώθηκαν για να πολεμήσουν και να εκδιώξουν έναν κοινό εχθρό, τη Βρετανική Αυτοκρατορία, από το αμερικανικό έδαφος. Όταν η Συνταγματική Συνέλευση συνήλθε στη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβάνια το 1787 για να αναπτύξει ένα πρακτικό κυβερνητικό σύστημα που θα αντικαθιστούσε τα Άρθρα της Συνομοσπονδίας και θα διαχειριζόταν το νέο έθνος, ορισμένοι προτίμησαν να επιτρέψουν στις πολιτείες να αποδέχονται ή να απορρίπτουν τις κυβερνητικές πολιτικές. Άλλοι ηγέτες ψήφισαν υπέρ μιας ισχυρής κεντρικής κυβέρνησης με την εξουσία να εισπράττει φόρους και να επιβάλλει τους νόμους. Μετά τον πόλεμο, η αμερικανική κυβέρνηση έπρεπε να γίνει αυτάρκης και να αποπληρώσει τα πολεμικά της χρέη που ανέρχονταν σε 54 εκατομμύρια δολάρια. Αντιμέτωπος με το ερώτημα πώς να συγκεντρώσει επαρκή έσοδα, ο Αλεξάντερ Χάμιλτον, υπουργός Οικονομικών, βρήκε τη λύση να φορολογήσει ένα ποτό που οι ανατολικές ελίτ θεωρούσαν είδος πολυτελείας. Με τη φορολόγηση πραγμάτων που η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θεωρούσε ως μη απαραίτητα αγαθά, σε αντίθεση με τον νόμο Stamp Act που προκάλεσε αναταραχή όταν το βρετανικό κοινοβούλιο επέβαλε φόρους χωρίς τη συμβολή των αποικιών, η αμερικανική κυβέρνηση ήλπιζε να ρυθμίσει το εμπόριο, να χρηματοδοτήσει τη διοικητική υποδομή και να εξοφλήσει τα τεράστια πολεμικά χρέη προς τους Ευρωπαίους συμμάχους της (ιδίως τη Γαλλία) από την Αμερικανική Επανάσταση. Δεν περίμεναν ότι ο νέος νόμος θα προκαλούσε βίαιη αναταραχή στις αποικίες.
Τι αφορούσε η εξέγερση του Whiskey;
Το 1791, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση επέβαλε τον ειδικό φόρο κατανάλωσης Whiskey στα αποσταγμένα αλκοολούχα ποτά. Ο φόρος όριζε ότι όσοι διατηρούσαν αποστακτήρες που παρήγαγαν τουλάχιστον 400 γαλόνια ουίσκι ετησίως έπρεπε να πληρώνουν μεταξύ 7 και 18 σεντς ανά γαλόνι. Όσο υψηλότερο είναι το proof, τόσο πιο δυνατό είναι το ουίσκι. Όσο πιο δυνατό ήταν το ουίσκι, τόσο περισσότερους φόρους έπρεπε να πληρώσουν οι άνθρωποι. Σε αντίθεση με το μισητό Stamp Act, το οποίο φορολόγησε ένα εισαγόμενο προϊόν, ο φόρος κατανάλωσης Whiskey φορολόγησε άμεσα τους Αμερικανούς για το προϊόν τους. Whiskey δεν ήταν το πιο δημοφιλές αποικιακό αλκοόλ, αλλά παρέμεινε ένα ισχυρό ανταλλακτικό εμπόρευμα. Αν και οι αρχές θεωρούσαν το αποσταγμένο αλκοόλ φορολογητέα πολυτέλεια, οι μικροί αγρότες στα σύνορα δεν το θεωρούσαν. Δεδομένου ότι όλοι οι αγρότες στα Απαλάχια και στα Όρη Allegheny καλλιεργούσαν καλλιέργειες, μπορούσαν να πουλήσουν μόνο μια περιορισμένη ποσότητα σε τοπικό επίπεδο. Αντιμετώπισαν επίσης δυσκολίες στη μεταφορά σιτηρών σε επικίνδυνους ορεινούς δρόμους για να τα πουλήσουν στις αγορές στα ανατολικά. Ως αποτέλεσμα, ο βιοπορισμός τους εξαρτιόταν από την απόσταξη του πλεονάζοντος σιταριού σε ουίσκι. Οι αγρότες μπορούσαν να αποθηκεύουν και να μεταφέρουν το ουίσκι πιο εύκολα. Η ανταλλαγή αλκοόλ από σιτηρά βοήθησε να συμπληρωθεί η πενιχρή διαβίωση των οικογενειών στα σύνορα. Τώρα, οι αγρότες αντιμετώπιζαν το ενδεχόμενο να αφήσουν το πλεόνασμα σίκαλης και καλαμποκιού (τα βασικά συστατικά του αποικιακού ουίσκι) να πάει χαμένο ή να πληρώσουν έναν φόρο που δεν μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά. Ακόμα χειρότερα, η κυβέρνηση απαίτησε ο φόρος να καταβάλλεται μόνο σε μετρητά. 
Ποιο ήταν το θέμα της εξέγερσης Whiskey;
Ενώ ένας φόρος σε μετρητά δεν αποτελεί έκπληξη σήμερα, η πραγματικότητα της αγροτικής οικονομίας στην αποικιακή Αμερική έδειχνε μια διαφορετική ιστορία. Χωρίς έναν ομοσπονδιακά επιβαλλόμενο φόρο εισοδήματος και με την ιστορία μιας πρόσφατης εξέγερσης κατά της φορολογίας, οι περισσότεροι Αμερικανοί του δέκατου όγδοου αιώνα μισούσαν τους φόρους. Σε μια αγροτική και σε μεγάλο βαθμό άχρηστη κοινωνία, πολλοί Αμερικανοί εξαρτώνταν από την ανταλλαγή και το εμπόριο για να επιβιώσουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είχαν πρόσβαση σε σκληρό νόμισμα. Αντίθετα, χρησιμοποιούσαν το ουίσκι ως ένα είδος συνοριακού νομίσματος. Όταν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση επέβαλε τον φόρο σε μετρητά, αυτό σήμαινε ότι πολλοί αγρότες θα έπρεπε να αγωνιστούν για να βρουν αρκετά μετρητά για να πληρώσουν τον φόρο. Αυτό δημιούργησε δυσκολίες για τους Αμερικανούς της υπαίθρου, οι οποίοι συχνά βασίζονταν στη βιοποριστική γεωργία. Οι άνθρωποι που ζούσαν δυτικά των Απαλαχίων και των βουνών Allegheny προέρχονταν σε μεγάλο βαθμό από σκωτσέζικο-ιρλανδικό απόθεμα. Προτεστάντες που αναζητούσαν την ελευθερία και καθολικοί ορεινοί που διέφυγαν μετά την εξέγερση της Σκωτίας το 1745-1746 βρήκαν σπίτι στα βουνά. Πολλοί από αυτούς πολέμησαν κατά της βρετανικής φορολογίας και εισβολής μια δεκαετία νωρίτερα. Οι άνθρωποι αυτοί, εργατικοί, αυτάρκεις και επιφυλακτικοί απέναντι στις κυβερνητικές παρεμβάσεις, δεν είχαν τους πόρους ή το στομάχι να υποβληθούν σε έναν νέο ομοσπονδιακό φόρο.
Ποιος ήταν ο στόχος της εξέγερσης Whiskey;
Αυτοί οι αγρότες της υπαίθρου, πολλοί από τους οποίους είχαν στρατιωτική εμπειρία κατά τη διάρκεια της Αμερικανικής Επανάστασης, ήθελαν μια ευκαιρία να επιβιώσουν. Δεν ήθελαν να φορολογηθούν για χρήματα που δεν είχαν. Ήθελαν τη δυνατότητα να κάνουν ό,τι ήθελαν με το δικό τους πλεόνασμα σιτηρών χωρίς νομικούς περιορισμούς. Η κυβέρνηση έστειλε φοροεισπράκτορες στην ύπαιθρο, που εκτεινόταν κατά μήκος της ραχοκοκαλιάς των Απαλαχίων, νότια της Νέας Υόρκης, μέσω της Πενσυλβάνια και δυτικά των Απαλαχίων στα βουνά Αλεγκένι. Αντιμέτωποι με έναν νέο φόρο που θεωρούσαν ότι αδίκως στόχευε τους αγρότες που βασίζονταν στα αποσταγμένα αλκοολούχα ποτά από σιτηρά, οι μεθοριακοί κάτοικοι της δυτικής Πενσυλβάνια εξέφρασαν την αντίστασή τους. Αρνήθηκαν να πληρώσουν τον φόρο.
Τι ήταν η υπόθεση της εξέγερσης Whiskey;
Στη Φιλαδέλφεια, το Κογκρέσο απέτυχε να προβλέψει τη βίαιη διαμαρτυρία που προκάλεσε ο φόρος. Διαμαρτυρίες ξέσπασαν το 1794, όταν κυβερνητικοί επιθεωρητές εισέβαλαν σε πόλεις και οικισμούς στα σύνορα της Πενσυλβάνια, της Βιρτζίνια και του Κεντάκι για να εισπράξουν τον φόρο. Τον Ιούλιο, μια ομάδα ανταρτών του Πίτσμπουργκ επιτέθηκε και έβαλε φωτιά στο σπίτι του τοπικού εφοριακού Τζον Νέβιλ. Άλλοι έπιασαν έναν άτυχο επιθεωρητή και τον έβαλαν με πίσσα και φτερά ως δημόσιο παράδειγμα. Ο άνθρωπος επέζησε. Οι συνοριακοί κάτοικοι χρησιμοποίησαν τακτικές εκφοβισμού για να αντισταθούν στον φόρο. Απείλησαν να χτυπήσουν όποιον πρόσφερε στους φοροεισπράκτορες καταφύγιο ή μέρος για να μείνουν. Εν τω μεταξύ, η εξέγερση εξαπλώθηκε σαν πυρκαγιά, καθώς μεγάλες δυνάμεις συγκεντρώθηκαν στην Πενσυλβάνια και απειλούσαν να κατακλύσουν και άλλες πολιτείες. Τον Σεπτέμβριο, μια συνοριακή δύναμη διαδήλωσε στο Πίτσμπουργκ για να διαμαρτυρηθεί για τον φόρο. Ο Χάμιλτον, φλογερός υποστηρικτής μιας ισχυρής ομοσπονδιακής κυβέρνησης, κινήθηκε για να συντρίψει την εξέγερση. Ενώ ο πρόεδρος Τζορτζ Ουάσινγκτον προτίμησε να κάνει ένα βήμα πίσω και να προσφέρει ανοχή, ο Χάμιλτον πίεσε για τιμωρία. Υποστήριξε ότι η νέα κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να επιβιώσει αν δεν πατάξει τα μεγάλα κινήματα αντίστασης που απειλούσαν την εξουσία της. Ο Χάμιλτον ήθελε να στείλει το στρατό. Αντ’ αυτού, η Ουάσινγκτον ειδοποίησε τις πολιτειακές πολιτοφυλακές και έστειλε διαπραγματευτές να συνομιλήσουν με τους αντάρτες. Όταν η διαμεσολάβηση απέτυχε, η Ουάσινγκτον συμφώνησε να αφήσει τον Χάμιλτον να αναλάβει τον έλεγχο. Στις 25 Σεπτεμβρίου, η Ουάσινγκτον ανακοίνωσε ότι αρνήθηκε να επιτρέψει “σε ένα μικρό τμήμα των Ηνωμένων Πολιτειών [to] υπαγορεύει σε ολόκληρη την Ένωση.”;
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα της εξέγερσης Whiskey;
Μόλις ο Ουάσινγκτον έδωσε το πράσινο φως στον Χάμιλτον, ο Χάμιλτον και ο κυβερνήτης της Βιρτζίνια Χένρι Λι βάδισαν επικεφαλής 13.000 πολιτοφυλάκων στη χώρα των ανταρτών στη δυτική Πενσυλβάνια. Μέχρι τη στιγμή που οι μπότες τους προσγειώθηκαν στο έδαφος, το μεγαλύτερο μέρος της οργανωμένης τοπικής αντίστασης είχε διαλυθεί. Τα ομοσπονδιακά στρατεύματα δεν συνάντησαν καμία αντίσταση. Αντ’ αυτού, συνέλαβαν 150 άνδρες που θεωρούσαν επικεφαλής και ενόχους. Ένα δικαστήριο καταδίκασε δύο άνδρες για προδοσία για το ρόλο τους στην εξέγερση, αλλά η δίκη καθυστέρησε λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων. Η Ουάσινγκτον έδωσε αργότερα χάρη και στους δύο άνδρες. Η επιστράτευση της πολιτοφυλακής τερμάτισε αποτελεσματικά την εξέγερση Whiskey. Ο Χάμιλτον ένιωσε ενθουσιασμένος. Είχε αποδείξει ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση μπορούσε να καταπνίξει μια εξέγερση και να ασκήσει έλεγχο και υπακοή στους νόμους της μέσω στρατιωτικής βίας, όποτε η κυβέρνηση το έκρινε απαραίτητο. Άλλοι πολιτικοί ηγέτες και στοχαστές, όπως ο Τόμας Τζέφερσον, εξέφρασαν έντονη ανησυχία για την ένοπλη αντίδραση της κυβέρνησης. Ο Τζέφερσον πίστευε ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση είχε υπερβεί τα όριά της και είχε παραβιάσει τις ελευθερίες των πολιτών. Το 1802, ο πρόεδρος Τζέφερσον κατήργησε τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης και η κυβέρνηση στράφηκε στη στήριξη των δασμών για την αύξηση των εσόδων.
Ποια ήταν η σημασία της εξέγερσης Whiskey;
Η εξέγερση Whiskey αποτέλεσε την πρώτη μεγάλη αναμέτρηση μεταξύ της ομοσπονδιακής εξουσίας και των ατομικών δικαιωμάτων. Οι αποικιοκράτες αγρότες στη δυτική Πενσυλβάνια και στα σύνορα του νότου δυσανασχετούσαν με αυτό που θεωρούσαν άδικο, άμεσο φόρο που επιβλήθηκε στην πηγή του βιοπορισμού τους. Αντιστάθηκαν βίαια στην προσβολή της ελευθερίας τους από τον φόρο. Η εξέγερση Whiskey παραμένει σημαντική επειδή απέδειξε για πρώτη φορά ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση είχε τη δύναμη να καταστείλει την αντίσταση στους νόμους που θέσπιζε το Κογκρέσο. Μπορούσε να επιβάλει την υπακοή και να επιβάλλει σχετικούς φόρους στους πολίτες σε κάθε πολιτεία. Η ομοσπονδιακή αντίδραση στην εξέγερση αντιπροσώπευε επίσης τη σημαντική πρώτη χρήση των νόμων περί πολιτοφυλακής του 1792, οι οποίοι επέτρεπαν στον πρόεδρο να στρατολογεί πολιτειακή πολιτοφυλακή σε ομοσπονδιακή υπηρεσία “όποτε οι νόμοι των Ηνωμένων Πολιτειών αντιτίθενται ή η εκτέλεσή τους παρεμποδίζεται, σε οποιαδήποτε πολιτεία, από συνδυασμούς πολύ ισχυρούς για να κατασταλούν με τη συνήθη πορεία των δικαστικών διαδικασιών”.